زمین سومین سیاره سامانه خورشیدی است که در فاصلهٔ ۱۵۰ میلیون کیلومتری از ستاره خورشید قرار دارد.
این سیاره چگال ترین و از نظر بزرگی پنجمین سیاره از هشت سیاره سامانه خورشیدی است. همچنین در میان چهار سیارهٔ سنگی گردان به دور خورشید (تیر، ناهید، زمین و مریخ) زمین بزرگترین آن ها است. گاهی از آن با نام های جهان و سیارهٔ آبی نیز یاد می شود.
نزدیک به ۴٫۵۴ میلیارد سال از پیدایش زمین می گذرد؛ و زندگی بر روی سطح آن در طول یک میلیارد سال پدیدار گشته است. هم اکنون زمین خانه میلیون ها گونه از جانداران است که انسان یکی از آن ها است.
همچنین در اثر این دگرگونی ها لایه اوزون به دور این سیاره تشکیل شده است، لایه ای که با کمک میدان مغناطیسی زمین مانع از ورود پرتوهای آسیب رسان خورشید می شود و به این ترتیب اجازه می دهد در زمین زندگی ادامه یابد.
پوسته زمین به چندین لایه سخت یا زمین ساخت بشقابی تقسیم شده است، این لایه ها در گذر میلیون ها سال در زمین جابجا می شوند. نزدیک به ۷۱٪ از سطح زمین با آب شور اقیانوس ها پوشیده شده است و باقی ماندهٔ آن را قاره ها و جزیره ها تشکیل می دهند که خود آن ها نیز تعداد زیادی دریاچه و دیگر سرچشمه های آبی را در خود جای داده اند.
بیشتر سطح قطب های زمین از یخ یا دریای یخ زده پوشیده شده است. ساختار درونی زمین پویا است و لایه های آن عبارتند از لایه ضخیم گوشتهٔ جامد، یک لایه، هسته بیرونی که مایع است و میدان مغناطیسی را تولید می کند و یک لایه، هسته درونی که آهنی و جامد است.
زمین همواره با دیگر جرم های آسمانی بویژه خورشید و ماه در اندرکنش است. ماه باعث ایجاد کشند در آب اقیانوس ها، پایدار شدن زاویهٔ انحراف محور زمین و کم کم آهسته تر شدن سرعت گردش زمین شده است.
جو زمین ترکیبی است از نیتروژن (نزدیک به هشتاد درصد)، اکسیژن (نزدیک به بیست درصد) و چندین گاز دیگر.